Is mise Awkward Dreadhead— Ceann-Dubh Neònach — agus seo mo shlighe tro bheatha làn èibhneis, nàire, agus fìrinn dhomh fhìn.

Uaireannan, tha mi a’ faireachdainn nach eil mi a’ freagairt ris an t-saoghal mun cuairt orm. Tha m’fhalt ann an dreads — rud a tha daoine a’ toirt fa-near sa bhad — agus tha m’fèin-cainnt uaireannan beagan neònach. Ach is ann an sin a tha mo neart. Tha neart ann an bhith nad fhèin, fiù ’s nuair a tha an saoghal ag ràdh nach eil thu a’ freagairt ris a’ chumantas.

Fèin-luachadh sa Ghàidhlig

Chan eil e furasta a bhith eadar-dhealaichte. Tha mi air a bhith a’ dol tro iomadh latha far an robh mi a’ smaoineachadh: “Carson nach urrainn dhomh dìreach a bhith àbhaisteach?” Ach an uair sin, smaoinich mi — dè tha “àbhaisteach” a’ ciallachadh idir?

Tha mi air tòiseachadh air turas ùr, far a bheil mi a’ gabhail ri mo phearsantachd, mo choltas, agus mo chultar. Tha mi a’ feuchainn ri mo smuaintean a chur an cèill ann an dòigh dhìreach is onarach. ’S dòcha gum bi daoine a’ gàireachdainn, no a’ gluasad air falbh — ach chan eil sin cudromach tuilleadh. Tha mo fhìrinn agam fhìn.

A’ Gabhail Ris a’ Neònachas

Tha e ceart gu leòr a bhith neònach. Tha neònachas brèagha. Bidh e gar cumail onarach, ùr, is beò. Mar Ceann-Dubh Neònach, chan eil mi airson falach tuilleadh. Tha mi airson mo ghuth a chleachdadh gus daoine eile a bhrosnachadh — gu sònraichte an fheadhainn a tha a’ faireachdainn mar nach eil àite aca san t-saoghal seo.

Chan fheum sinn a bhith mar a h-uile duine eile. Feumaidh sinn a bhith nar fhèin. Is ann an sin a tha an saorsa fhìor.

Co-dhùnadh

Ma tha thu a’ leughadh seo agus a’ faireachdainn rud sam bith coltach — a bhith na h-aonar, a’ faireachdainn ciontach airson do fhèinachd — tha mi airson innse dhut: tha thu gu leòr. Tha thu àlainn anns an dòigh agad fhèin. Leig leis an Ceann-Dubh Neònach seo innse dhut — tha àite agad an-seo.